Atrakcje Turystyczne Okolic

Jezioro Drawsko -jest niewątpliwie najwiekszą atrakcją tego terenu i Starego Drawska z uwagi na obszar dużą ilość zatok, cyplów jest rajem dla żeglarzy i wędkarzy.
Już sama nazwa Pojezierze Drawskie, wskazuje na znaczną liczbę występujących jezior. Liczne jeziora i rzeki decydują w dużym stopniu o pięknie tej krainy. Najważniejszą a zarazem największym jeziorem na Pojezierzu Drawskim jest j. Drawsko, drugie pod względem głębokości w Polsce. Swój nietypowy kształt jezioro zawdzięcza działalności lodowca, który kształtował całe Pojezierze Drawskie. Wieloramienny kształt i znaczna głębokość j. Drawsko spowodowane zostało tym, że przed wiekami właśnie tu zbiegło się kilka rynien lodowca i nastąpiła silna erozja polodowcowa (subglacjacja). Na jeziorze występuje pięć ogromnych zatok: Henrykowska, Rękawicka, Czaplinecka, Kluczewska i Rzepowska i siedem wysp. Wśród nich piąta co do wielkości wyspa śródlądowa w Polsce – Bielawa. Brzegi leżącego 128 m n.p.m. jeziora są wyjątkowo urozmaicone, od podmokłych, bagiennych w okolicach Starego Drawska, do stromych i wypiętrzonych kilkadzisiąt metrów nad poziom wody w okolicach Warniłęgu, skąd roztacza się malownicza panorama. Czyste wody jeziora, przepływająca przez nie rzeka Drawa (od j. Drawsko zaczyna się blisko dwustukilometrowy, kończący się w okolicach Krzyża szlak kajakowy im. Karola Wojtyły) i urozmaicony kształt dna przesądzają o tym, że Drawsko to raj dla wędkarzy. To właśnie tu złowiono legendarnego już 28 – kilogramowego szczupaka.

Rzeka Drawa

Rzeka Drawa – ma swój początek w rynnowej dolinie polodowcowej, tzw. Dolinie Pięciu Jezior, położonej pomiędzy Połczynem Zdrój a a Kluczewem. Jest drugim co do wielkości dopływem Noteci. Drawa ma długość 185, 9 km, wypływa z jeziora Krzywego na wysokości 150 m. n.p.m. położonego 7 km na południowy wschód od Połczyna Zdroju. Rzeka uchodzi do Noteci w pobliżu Krzyża, na wysokości 28 m. n.p.m. Kilkakrotnie spływał Drawą ksiądz Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II, na którego cześć szlak został nazwany Jego imieniem. Z tego też powodu mieszkańcy Czaplinka postawili pomnik Jana Pawła II. Poniżej widać właśnie ten pomnik.

Głaz Tempelburg

Głaz „Tempelburg” – dawna nazwa Czaplinka, wyryta wraz z datą 1858 r. na największym pomniku przyrody nieożywionej. Głaz narzutowy z szarego granitu o obwodzie 19 m i wysokości 3,5 m ponad ziemię znajduje się w pobliżu miejscowości Cichorzecze koło Czaplinka

Ruiny zamku Drahim

Znajdują się one w odległości 7 km na północ od Czaplinka, przy szosie do Połczyna Zdroju, na przesmyku miedzy jeziorami Drawsko i Żerdno. Stare Drawsko posiada długą i ciekawą historię. Już w VII wieku na miejscu obecnych ruin zamku znajdował się gród otoczony wałami drewniano –ziemnymi. Pierwotna nazwa miejscowości brzmiała Drahim. W końcu XIII wieku osada znalazła się w rękach joannitów. W 1366 r. Joannici sprzedali dobra i wraz z nimi wzniesiony wcześniej zamek w Drahimiu Kazimierzowi Wielkiemu. Wówczas zamek drahimski stał się siedzibą polskiego starostwa, najdalej na rubieży brandenbursko – pomorskiej wysuniętej polskiej placówki administracyjno – wojskowej. Zamek poważnie rozbudowany został za czasów Władysława Jagiełły. Ponad trzy wieki – do 1668 r. na zamku znajdowała się rezydencja starostów polskich. Został on spalony w czasie wojny siedmioletniej (1756-1763) i nie odbudowany popadł w ruinę.

Ołtarz-Kościółek w Czaplinku

Znajdujący się przy ul. Moniuszki, zwany jest przez mieszkańców Czaplinka małym kościółkiem. Wzniesiony został prawdopodobnie w XIV wieku, w miejscu gdzie stał drewniany zamek templariuszy i joannitów na wzgórzu zwanym Kazimierzowskim. Zbudowany został w stylu romańskim z licznymi elementami nowo pojawiającego się wówczas stylu gotyckiego i dlatego posiada pewne cechy obu styli (przysadzista kamienna budowla romańska i w miarę przejrzyste wnętrze kościoła gotyckiego), jednak wielokrotne odbudowy po pożarach zatarły pierwotny styl. We wnętrzu kościoła imponujące wrażenie robi unikalny barokowy ołtarz baldachimowy, a zwłaszcza nakrywający go drewniany, złocony baldachim, wsparty na sześciu kolumnach, zdobiony figurkami aniołów. Z boku ołtarza wyrastają wykonane w XIX wieku skrzydła. Obok ołtarza stoi wykonana w 1823 roku klasycystyczna drewniana ambona. Kościółek jest zabytkiem klasy zerowej.

Park Zdrojowy w Połczynie Zdrój

Chlubą całego Pojezierza Drawskiego jest Park Zdrojowy w Połczynie Zdroju. Jest to jedyny park, który przetrwał okres czasu od 1896 roku i do dziś jest częstym miejscem odwiedzanym przez turystów krajowych i zagranicznych. Pierwsza wzmianka o Parku Zdrojowym pochodzi z 1896 roku. Jak pisał odkrywca połczyńskiej borowiny doktor Lehman: „… są w nim soczyste, zielone trawniki ozdobione rabatami kwiatowymi, liczne odmiany krzewów artystycznie rozmieszczonych, a całość dopełniają grupy drzew. Liczne żwirowe alejki umożliwiały spacery, a duża liczba ławek pozwala na odpoczynek w cieniu, w gorace, letnie dni …”. Dywany kwiatowe, przystrzyżone krzewy, starannie zaprojektowne klomby, trawniki i grupy zieleni, symetrycznie ułożone alejki . Nad stawem obok amfiteatru możemy podziwiać dwie fontanny – figurki chłopców na foce i łabędziu, przeniesione tam z dawnego placu koncertowego przy muszli. Kilka lat temu zrekonstruowano fontannę – pastuszka grającego na flecie. W roku 1978 park został zapisany w ścisłym rejestrze zabytków. Od 1988 roku Park był stopniowo „remontowany” Dzisiejszy park ma powierzchnię około 80 ha i nie różni się tak bardzo od starego.

Wyspa Bielawa

długość ścieżki: 4 km – czas przejścia: 1,5 h Ścieżka przyrodnicza położona jest w centralnej części Pojezierza Drawskiego, w gminie Czaplinek, na największej wyspie jeziora Drawsko. Wyspa Bielawa o powierzchni 79,5 ha jest piątą co do wielkości wyspą śródlądową w polsce. Ścieżka wytyczona została w celu zapoznania turystów z fauną i florą wyspy. Jej trasa prowadzi ścieżkami wzdłuż brzegów wyspy omijając tereny prywatne. Na wyspie znajduje się wieża służąca do obserwacji dużych ssaków wyspy oraz niewielka kolonia kormoranów, zlokalizowana na wysepce w pobliżu Bielawy. Wieża obserwacyjna – została wybudowana w północnej części wyspy na stoku, z którego roztacza się widok na graniczącą z lasem niewielką łąkę, będącą najlepszym miejscem obserwacji większych ssaków wyspy. Na Bielawie spotyka się dziki, sarny i zające szaraki. W pobliżu wieży znajduje się nora lisa, który jest największym drapieżnikiem na wyspie. Z wieży można obserwować też ptaki terenów otwartych: skowronki, pokląskwy, pliszki siwe, pliszki żółte, sroki, jaskółki dymówki i oknówki. Na przelotach spotyka się żurawie i czjki a częstymi gośćmi są ptaki drapieżne: kobuzy, błotniaki stawowe i myszołowy zwyczajne.